We are searching data for your request:
Upon completion, a link will appear to access the found materials.
Pablo Picasso eksperymentował z szeroką gamą stylów i motywów. Obrazy odzwierciedlają ówczesne trendy i oddają osobistą sytuację i nastrój artysty.
Prace powstałe w latach 1901–1904 są określane jako „okres niebieski”. Pablo Picasso był w głębokiej depresji i tworzył ponure obrazy przedstawiające ludzi biednych, chorych i wypędzonych. Stworzył wiele obrazów na temat macierzyństwa.
Obraz został namalowany w 1901 roku pastelem. Malarstwo monochromatyczne malowane w odcieniach niebieskiego. Obraz wywołuje uczucie tęsknoty i mroku. Jest przesiąknięty tematem samotności, ubóstwa i rozpaczy. Zimne odcienie obrazu oddają uczucie melancholii. Matka i dziecko cierpią ludzi. Siedzą na podłodze pośród pustej niebieskiej tapety. Niemniej jednak matka przyciska do niej dziecko, ponieważ na świecie nie ma nic droższego. Reprezentuje ucieleśnienie miłości i współczucia.
Być może obraz przedstawia trudną rzeczywistość macierzyństwa dla biednej kobiety z klasy robotniczej. Serce mamy jest o wiele głębsze, niż możemy sobie wyobrazić. Patrząc na zdjęcie, można sobie wyobrazić, że ta rodzina jest biedna i bezradna. Bieda przynosi ból, nędzę i cierpienie zarówno dzieciom, jak i rodzicom. Ale matka wciąż wychowuje dziecko i będzie próbowała zrobić wszystko, co możliwe i niemożliwe, aby niczego nie potrzebował. Chce chronić swoje dziecko przed wszelkimi nieszczęściami i problemami. I tylko osoba o silnej woli może przejść wszystkie te testy do końca.
Struktura przestrzenna jest jasno określona. Obecne są głównie zakrzywione linie. Narzuta i jej fałdy, którymi owinięta jest matka i dziecko, są szczególnie wyraźne.
Praca jest jednym z najbardziej poruszających obrazów w „niebieskim okresie”. Niesie duży ciężar emocjonalny. Obraz wydaje się być ciężarem, a fabuła naciska umysłowo.
Rzeźba Davida Michała Anioła
