We are searching data for your request:
Upon completion, a link will appear to access the found materials.
W latach 1870–1880 artysta namalował szereg obrazów, w których z niezwykłą zręcznością przedstawia zupełnie zwyczajnych ludzi (chłopów), którzy żyją własnym życiem, pełni szczególnych emocji.
Przed nami pojawia się wieśniak stojący na zaśnieżonej leśnej ścieżce. Ma stary kaftan i tradycyjne łykowe buty. Położył ręce na rękawach, a cały jego wygląd zdradza, że było mu bardzo zimno. Dlaczego przestał? Powodem jest to, że o czymś myśli.
Kramskoy wymyślił to zdjęcie w 1870 roku. Uważa się, że obecną nazwę obrazu nadali Tretiakowowie.
Co kontempluje bohater? Być może przyroda, a może ich życie rodzinne. Co myśli chłop? O własnej nędzy i głodzie, o złości, która czeka go w domu. Nie obchodzi nas, kim jest ten wieśniak. Kolejna rzecz jest zaskakująca. Jest tak oderwany od wszystkiego, co go otacza. Bohater obrazu jest całkowicie zanurzony w sobie. Przed Kramskojem nic takiego nie istniało.
Mężczyzna wstaje i myśli. O czym? Być może on sam nie wie. Wrażenia z tego stanu, w którym znajdował się w trakcie własnej niezwykłej kontemplacji, są mu bliskie.
Kramskoy przedstawił nie tylko niezwykle złożoną postać, ale także cały rodzaj planu społecznego. Jest to pierwotnie rosyjski typ kontemplatorów, który z konieczności zrodził niezwykle silne postacie, które często ukrywały konflikt z rzeczywistością, ukrywając go pod tym, co na pierwszy rzut oka wydawało się bezpretensjonalne.
To kontemplatorzy byli główną częścią milczących ludzi, ale wcześniej czy później wylał się gniew.
W naszych czasach jest wielu ludzi kontemplacyjnych, choć z czasem zaczęli wyglądać inaczej. Jeszcze się nie ogłosili. Do tej pory pochłaniały tylko wszystko, co dzieje się na świecie. Niedługo nadejdzie czas dla współczesnych medytujących.
Obrazy Fiodora Pietrowicza Tołstoja
