Opis obrazu Anthony Van Dyck „Saint Jerome”

We are searching data for your request:

Forums and discussions:

Manuals and reference books:

Data from registers:

Wait the end of the search in all databases.
Upon completion, a link will appear to access the found materials.

Van Dyck namalował ogromną liczbę portretów. Fabuły mitologiczne i religijne stają się głównymi tematami jego obrazów.

Przez dwa lata pomagał Rubensowi, co spowodowało tak silny wpływ na jego malarstwo, że tak soczysty sposób tkwi w malarzu. Van Dyck stale zmieniał obrazy charakterystyczne dla Rubensa. Był w stanie nadać każdemu bohaterowi wyjątkowy, niezwykle elegancki wygląd z indywidualnymi cechami.

Początkowo wydaje się, że obraz ten jest niezwykle kontrastowany z tak wykwintnymi portretami mistrza. Bohaterowie zawsze byli zapinani na guziki w kostiumach. Ale tutaj ciało Jerome'a jest półnagie.

Widz nie odczuwa specjalnego życia ciała św. Hieronima, w przeciwieństwie do Rubensa. Czujemy jego koncentrację tylko na jednym zadaniu. Celem jest przekazanie myśli tak dokładnie, jak to możliwe. Postać Hieronima wyraża pasję duszy, która uciekła. Wizualizacja tego jest jasnoczerwonym materiałem, który owija się wokół jego ciała.

Nawet otwarte ciało w wannach Dyke wygląda na całkowicie zamknięte. Jest chroniony bardzo cienką osłoną. Cała nasza uwaga jest celowo skierowana na impuls i ogień, które poruszają człowieka.

Widz ma wrażenie, że sam Van Dyck nie chce patrzeć na nagość Jerome'a. Różnica polega na tym, że nawet ubrane postacie Rubensa wydają się rozebrane.

Zmięte strony książki u dołu obrazu sprawiają wrażenie, że nagość Jerome'a jest rodzajem łuski. Wszystko. To, co musiało zostać odrzucone, zostało już odrzucone. Dusza jest naga do granic możliwości i płacze.

Rubens dał ludziom ciała bogów starożytności. Pomiędzy tymi dwoma artystami istnieje wyraźna granica między starożytnością a chrześcijaństwem. Dlatego na pierwszy rzut oka identyczne obrazy okazują się tak różne po bliższym przyjrzeniu się.

Rubens Maluje Trzy Gracje