We are searching data for your request:
Upon completion, a link will appear to access the found materials.
Cóż, komu i miał szczęście i pech, więc to ta kobieta. Została pierwszą rosyjską artystką na świecie. Tak się złożyło, że mężczyźni zajmują się głównie malarstwem i nie ma w ogóle kobiet-panów. Ona była pierwsza. Jest to chyba jedyna rzecz, za którą była szanowana w Akademii Sztuk ZSRR.
Cała reszta nie została uznana za konieczną. Jej obrazy stały się nieoczekiwanie popularne na przełomie lat 60. i 70. ubiegłego wieku. Do tego czasu jej praca była pod silnym barem „Zakazane”.
Chodzi o jej emigrację. Nie zaakceptowała rewolucji, po prostu nie wiedziała, co ze sobą zrobić. Nie chciała rysować tego, co oferował nowy rząd, i to nie była ona - portrety przywódców i wyczyny pierwszych pięciu lat. Coraz bardziej była skłonna do malarstwa klasycznego. I postanowiła przyjąć zamówienie, które przyszła z Francji, i poszła tam, aby pracować w swoim zwykłym środowisku.
Ale niestety nie mogła wrócić do swojej ojczyzny. Ale zabranie dzieci także do siebie nie zadziałało. Miała ich cztery: dwie, potem były obok niej, przyjaciele pomagali w transporcie. Pozostała dwójka pozostała w ZSRR z matką. Dopiero podczas „odwilży” w latach 60. rodzina mogła się połączyć. Ale Serebryakova była już przedmiotem Francji.
Jeśli chodzi o samo płótno, potwierdza tylko swoje przywiązanie do klasyki w malarstwie. Wyraźna linia ciała, delikatność kolorów, zadziwiająco miła twarz kobiety, która nie zawstydza własnej nagości. Może to być sama Madonna w nowoczesnej wersji, ale to tylko kąpielowicz. Ale ile łaski jest w tej kobiecie, ile uroku i prostoty.
Jest tylko nieznacznie przykryty, ale zachwyca także tym, co widać. Co najważniejsze, tło jest bardzo interesujące. Siedzi gdzieś nad brzegiem rzeki i ma zamiar wejść do wody lub już tam była, ale to nie ma znaczenia. Ważne jest to, że jest piękna.
Zdjęcia leśne
Talent, you won't say anything.
To niezwykłe, jest to cenna fraza
Trafiłeś na miejsce. Jest w tym coś i podoba mi się twój pomysł. Proponuję przywołać go do dyskusji ogólnej.
Przepraszam, że ci przeszkadzam.
Uważam, że się mylisz. Sugeruję, aby omówić. Napisz do mnie w PM, będziemy się komunikować.