We are searching data for your request:
Upon completion, a link will appear to access the found materials.
Zdjęcie rosyjskiego artysty Konstantina Jegorowicza Makowskiego „Syrenki”, powstałe w 1879 r., Wywołało wówczas duży hałas. Zostało to zademonstrowane na wystawie objazdowej, którą odwiedził sam Aleksander II, mimo że rosyjski cesarz nie interesował się sztuką.
W mitologii wschodniosłowiańskiej syreny uważane były nie tylko za tajemnicze postacie żyjące w rzekach, ale także za określonych ludzi. Według starych wierzeń wierzono, że syreny stały się dziewczynkami, które zmarły przed ślubem, „zaciągnęły się”, ale nie czekały na ślub, a także nieochrzczonymi dziećmi. Mogą to być także osoby, które zmarły w rosyjskim tygodniu, który trwał od 19 do 24 czerwca.
Malarstwo Makowskiego przedstawia tylko jeden z rosyjskich dni. Wcześniej te dni były nazywane świętem Rusalii. Z uwagi na fakt, że syreny kojarzyły się z żywiołem wody, zgodnie ze starosłowiańskimi zwyczajami, wezwano je na wakacje, aby zapobiec suszy, mimo że uważano je za „złe duchy”. Rosyjski artysta przedstawił swoje mityczne bohaterki w ich tradycyjnym miejscu zamieszkania - wodzie i kołyszących się na drzewach.
Podobnie jak w przesądach, na płótnie Makowskiego, syreny mają długie, gęste blond włosy, które opadają poniżej ramion i zakrywają górne nagie ciało. Nie mają rybiego ogona, ponieważ w słowiańskiej mitologii mają ludzki wygląd. W kulturze ludowej uosabiają przejście z tajemniczego świata umarłych na ziemię i odwrotnie. Wybrana przez Makovsky paleta kolorów doskonale oddaje mistyczny nastrój: na tle ciemnej nocy, nagi, otoczony mglistymi, zamglonymi ciałami pięknych syren schodzą w niebo.
Malarz maluje kościół po prawej stronie. Święto Rusalii w swej treści było czysto pogańskie, co oznacza, że było to „pobożne”, Pan jest gotowy wyrzucić złe duchy.
Opisy skrzypiec
